اسلامیسازی علوم، به سبب وجود برخی کاستیها و ناهمخوانیها با دین، امروزه در فضای علمی، اهمیت بالایی دارد. ازاینرو، هریک از اندیشمندان در صدد رفع اینگونه از نقص و ناسازگاریها بر آمدهاند. مبانی روششناختی علم، یکی از مهمترین مبانی علم است که در سرشت و سرنوشت آن اثر میگذارد. در نوشتار حاضر، به اسلامیسازی علوم از این منظر توجه شده و مسئله اصلی، این است که چگونه میتوان با لحاظ این مبانی، به اسلامی کردن علم دست یافت؟ در این نوشتار ، بعد از معرفی مهمترین مبانی روششناختی علم، یعنی تجربهگرایی، روش کمّی و ریاضیاتی و طبیعتگرایی روششناختی و اسلامیسازی، در دو مرحله به کار رفته است. در مرحله اول، سعی بر آن بوده که این مبانی بهویژه به تأیید متون دینی برسند که فقط دو مبنای اول چنین بودند و از این نظر میتوان گفت اینها اسلامیاند. در مرحله دوم، مبنای دیگر را که به تأیید متون دینی نمیرسد، با به رسمیت شناختن معرفت وحیانی و پذیرش تبیین دینی توسط علم، مشکل این مبنا نیز حل میشود و در نتیجه، علم به لحاظ مبانی روششناختی، اسلامی خواهد بود.
)