معنویت‌گرایی انحرافی، ازجمله مباحثی است که در فلسفه دین مطرح می‌شود و به معنای اختلال در رفتارهای معنوی انسان است که در قالب‌های مختلف عرفانی، عبادی، و حتی ورزشی نمایان می‌شود. بررسی ریشه‌های اعتقادی این انحراف، از مطالعات بین‌رشته‌ای محسوب می‌گردد و عوامل گوناگونی همانند اعتقادات فردی و محیط اجتماعی در بروز آن دخالت دارند. مؤلف در این پژوهش درصدد است عوامل تأثیرگذار در معنویت‌گرایی انحرافی و چگونگی برون‌رفت از آن را کاوش کند. این مهم با روش توصیفی و تحلیل ثانوی کیفی برداده‌های نقلی که برگرفته از قرآن و حدیث است، انجام می‌شود. یافته‌ها حاکی از آن است که آگاهی‌بخشی و تقویت اعتقادات مذهبی و نیز رویگردانی از شیاطین و توجه به فطرت انسانی، و از سوی دیگر، نظارت بر محیط خانوادگی، آموزشی و گروه‌های دوستی، از راهکارهای برون‌رفت از عرصه معنویت انحرافی خواهند بود. نوآوری این جستار، ارائه الگویی از قرآن و حدیث است تا به نظریه اسلامی نوینی در مواجهه با پدیده معنویت انحرافی، نزدیک شویم. همچنین مدلی از آمیختگی بین تبیین‌های نظری با متدلوژی اسلامی ارائه می‌گردد که نشان از تلفیق علم و وحی است.
)