دکتری قرآن و علوم، گرایش علوم تربیتی، مجتمع آموزش عالی علوم انسانی
چکیده
موضوع این مقاله رسالت علما و انقلاب اسلامی ایران در تقریب بین مذاهب اسلامی است. امروزه کشورهای اسلامی با داشتن انواع سرمایههای مادی، معنوی و انسانی قابل توجه، با انواع چالشها و مسائل مواجهاند. در این میان بزرگترین مشکل، اختلاف مذهبی است.
راهکار علمی و عملی برای حل این مسئله راهبرد تقریب میان مذاهب اسلامی است. این مقاله با هدف تبیین ماهیت تقریب و کارکرد، عوامل، موانع و ارائه راهکار آن تدوین گردیده است. مدیریت این فرایند به دست علمای فریقین و رهبران سیاسی و مجریان انقلاب اسلامی است.
روش مقاله کیفی و از نوع توصیفی– تحلیلی است. برخی از یافتههای این نوشته عبارت است از :
1. تقریب مذاهب به معنای اتحاد مذاهب نیست؛
2. هدف از تقریب، شناخت نقاط مشترک و همکاری حول محور آن است؛
3. مهمترین مانع در راه همگرایی کشورهای اسلامی، اختلاف فرقهای و مذهبی است که با دسیسه دشمنان اسلام و عوامل دیگر محقق شده است؛
4. نتیجه بررسیها نشان میدهد که موارد اختلاف و تفاوت بین مذاهب محدود بوده که آن هم در اثر اجتهاد عالمان دینی و عوامل دیگر شکل گرفته است؛
)