دانش پژوه دکتری تاریخ معاصر جهان اسلام مجتمع آموزش عالی امام خمینی جامعه المصطفی
چکیده
واگرایی و تفرقه از مسائل پیچیده و بنیان‌کن تاریخ جوامع اسلامی بوده که در دوره کنونی به دلایل مختلف به مسئله‌ای چالشی مهم تبدیل شده است. متأسفانه پاسخ‌های متفکران و دولتمردان اسلامی نسبت به این بحران تاکنون به دلایل مختلفی ناکام مانده است. یکی از اساسی‌ترین روش‌ها برای همگرایی، یافتن اشتراکات است. مسلمانان و کشورهای اسلامی دارای مشترکات فراوانی در تاریخ، فرهنگ، دین، منابع، منافع و دشمن خویش هستند که این امر موجب افزایش میزان همبستگی و همگرایی بین مسلمانان می‌شود. آینده همگرایی اسلامی و دستیابی به آن مستلزم استخدام و به‌کارگیری عوامل و زمینه‌های مختلف است. این تحقیق تلاش دارد تا بر اساس چهار مرحله الگوی چشم‌انداز سازی ارگون که یکی از روش‌های آینده‌پژوهی است، مسئله بودن، ترسیم وضعیت موجود، سناریوی محتمل و مرجع و راهکارها و برنامه اقدام همگرایی اسلامی را سازمان‌دهی کرده و بر نقش مشترکات اسلامی در همگرایی اسلامی، به‌منظور ترسیم چشم‌انداز تأکید داشته و با تکیه بر همین مشترکات، حفظ و ارتقای منافع اسلام و مسلمین و تحقق آینده مطلوب همگرایی اسلامی را امکان‌پذیر می‌داند.
)